INFORMACIÓN PARROQUIAL: diciembre 2012

miércoles, 26 de diciembre de 2012

O NOSO PATRONO: SAN ESTEVO

Estevo significa: "coroado" (Esteb: coroa).

Este santo chámase "protomártir", porque tivo a honra de ser o primeiro mártir que derramou o seu sangue por proclamar a súa fe en Xesucristo.

Estevo era un dos homes de confianza dos apóstolos. A S. Biblia, nos Feitos dos Apóstolos narra que cando en Xerusalén houbo unha protesta das viúvas e pobres que non eran israelitas porque na distribución das axudas se lles daba máis preferencia aos que eran de Israel que aos pobres que eran do estranxeiro, os 12 apóstolos dixeron: "A nós non nos queda ben deixar o noso labor de predicar por dedicarnos a repartir axudas materiais". E pediron os crentes que elixiran por voto popular a sete homes de moi boa conduta e cheos do Espírito Santo e de sabedoría, para que se encargasen da repartición das axudas aos pobres. E entre os sete elixidos, resultou aclamado Estevo (xunto con Nicanor, Felipe e outros). Foron presentados aos apóstolos os cales oraron por eles e impuxéronlles as mans, quedando así ordenados de diáconos (palabra que significa "axudante", "servidor". Diácono é o grao inmediatamente inferior ao sacerdote).

Os xudeus provenientes doutros países, ao chegar a Xerusalén empezaron a discutir con Estevo que lles falaba moi ben de Xesucristo, e non podían resistir á súa sabedoría e ao Espírito Santo que falaba por medio del. Sempre lles gañaba as discusións. Levárono ante o Tribunal Supremo da nación chamado Sanedrín, para acusalo con falsas testemuñas, dicindo que el afirmaba que Xesús ía destruír o templo e rematar coas leis de Moisés. E os do tribunal ao observalo viron que o seu rostro brillaba como o dun anxo.

Estevo pronunciou entre o Sanedrín un impresionante discurso no cal foi recordando toda a historia do pobo de Israel (Está no Capítulo 7 dos Feitos dos Apóstolos) e foilles botando na cara aos xudeus que eles sempre se opuxeran aos profetas e enviados de Deus, rematando por matar o máis santo de todos, Xesucristo o Salvador. Ao oír isto, eles empezaron a chiar de rabia. Pero Estevo, cheo do Espírito Santo, mirou fixamente ao ceo e viu a gloria de Deus e a Xesús que estaba en pé á dereita de Deus e exclamou: Estou a ver os ceos abertos e ao Fillo do home en pé á dereita de Deus". Entón eles cheos de rabia tapáronse os oídos e lanzáronse contra el.

Arrastrárono fóra da cidade e apedrárono. Os que o apedraban deixaron os seus vestidos xunto a un mozo chamado Saulo (o futuro San Paulo que se converterá polas oracións deste mártir) e que aprobaba aquel delito. Mentres o apedraban, Estevo dicía: "Señor Xesús, recibe o meu espírito". E de xeonllos dixo con forte voz: "Señor, non lles teñas en conta este pecado". E dicindo isto, morreu. Uns homes piadosos sepultaron a Estevo e a comunidade fixo gran duelo por el.